De meivakanties zijn dit jaar zeer divers ingevuld, waardoor er een periode van zowat vier weken is ontstaan waarin de werkwereld en het openbare leven half stil liggen. Ik merkte het ook in mijn opdrachten. Niet erg, ik kon een aantal dagen 'nu even niet' ook wel gebruiken. Toen werd ik redelijk last-minute gevraagd offerte te doen voor een vrij grote opdracht: een jaarverslag. Dat moest precies in deze periode in hoog tempo geschreven worden.
Ik offreerde wat ik dacht dat het aan tijd en dus aan geld zou gaan kosten. Maar helaas, de opdrachtgever vond het te duur en de opdracht verdween even snel als ze gekomen was. Dus nu heb ik het toch rustig, met als effect dat deze weken veel meer als ‘vakantie’ voelen dan zonder deze bijna-opdracht het geval zou zijn geweest. Twee verteloptredens die in het vat zitten kon ik met aandacht voorbereiden. En ik ben vast begonnen met een paar nieuwe interviews die nog beste even hadden kunnen wachten, en nu een gezellige onderbreking zijn.
