Elke tekstschrijver kent het. Je moet een serie interviews maken met een krappe deadline en het schiet voor geen meter op. De beoogde geïnterviewden zijn slecht te bereiken, zijn net van functie veranderd of ziek of met vakantie. Heb je alles rond, dan worden afspraken op het laatste moment afgezegd en is het vrijwel onmogelijk opnieuw een tijdstip vinden, zodat je uitwijkt naar het weekend of heel vroeg in de ochtend. Is het interview eindelijk afgenomen en het artikel klaar, dan moet je tot driemaal toe achter het akkoord aan. Enzovoorts...
Het kan ook anders. Zoals ditmaal. Met iedereen heb ik snel een tijdstip geboekt; een enkel interview verschuift wel wat maar alles komt wonderwel goed. De gesprekken gaan lekker, zijn boeiend en de artikelen vliegen als vanzelf uit het toetsenbord. Ook de (tot dusver louter positieve) reacties komen prompt. Ik ben op driekwart nu, maar kan deze opdracht al boekstaven als voorbeeldig. Wat geeft dat een energie, eens keertje over rozen lopen!
